این کلمه کلیدی برای محدود کردن کاربران در جاوا مورد استفاده قرار میگیرد. از final در تعریف موراد زیر می توان استفاده کرد :
۱. متغییرها
۲. توابع
۳. کلاس ها
همانطور که می دانید اشیایی که از روی یک کلاس ساخته می شودند از طریق توابع آن کلاس با دنیای بیرون (دیگر کلاس ها) ارتباط برقرار می کنند. بطور مثال تلویزیونی را در نظر بگیرید که دکمه ی پاور آن عملکردی (تابعی) را درون تلویزیون منجر می شود. شما دکمه پاور را فشار می دهید و عملکردی داخل تلویزیون اتفاق می افتد.
بسیاری از حاشیه نگاری ها می توانند جایگزین کامنت های ما در کدها باشند.
در ساده ترین حالت یک حاشیه نگاری به شکل زیر خواهد بود :
@Entity
کاراکتر @ به کامپایلر اعلام می کند که متن پس از آن یک حاشیه نگاری می باشد.
annotation یا حاشیه نگاری نوعی متادیتا در مورد برنامه است که خود بخشی از برنامه نمی باشد. در حقیقت اطلاعاتی راجع به برنامه را بیان می کند و تاثیر مستقیمی روی اجرای خود کد برنامه ندارد.
توصیفگرهای سطوح دسترسی مشخص می کنند که یک کلاس چگونه می تواند به متدها و فیلدهای یک کلاس دیگر دسترسی داشته باشد و از آنها استفاده کند.
برای اینکه بتوانیم از سرویس ارسال ایمیلی که ایجاد کردیم بهتر استفاده کنیم لازم است قابلیت های آن را درون برنامه ایجاد کنیم. اینکار به منظور جلوگیری از تکرار عملیاتی است که هر بار برای ارسال ایمیل باید انجام شود.
برای اینکه پیکربندی هایی که در مراحل قبل ایجاد کردیم را مورد آزمایش دهیم با استفاده از دستورات زیر اقدام به ارسال ایمیل با استفاده از شل پایتون می کنیم.
بسیاری از اپلیکیشن ها برای برقراری ارتباط با کاربران جهت یادآوری رخدادهای سیستمی خود از ایمیل استفاده می کنند. بدین منظور می توانیم مستقیما از پکیج smtplib استفاده کنیم که یک کتابخانه استاندارد برای پایتون می باشد، اما به جهت تطابق مناسب این پکیج با فلاسک ما از اکستنشنی به نام Flask-Mail استفاده می کنیم که در حقیقت آن نیز در برگیرنده ی همین کتابخانه است ولی تطابق بهتری با فریمورک اصلی ما یعنی فلاسک دارد.
زمانی که با استفاده از اسکرپیت قبلی دو تابع مورد نظر را ایجاد کردیم می توانیم با استفاده از آنها اقدام به ارتقا پایگاه داده کنیم.