توصیفگرهای سطوح دسترسی مشخص می کنند که یک کلاس چگونه می تواند به متدها و فیلدهای یک کلاس دیگر دسترسی داشته باشد و از آنها استفاده کند.
یک کلاس می تواند با استفاده از توصیفگر public معرفی شود که در آن صورت تمامی کلاس ها و در همه جا (پکیج های دیگر) می توانند به آن دسترسی داشته باشند. اما اگر یک کلاس هیچ توصیفگر سطح دسترسی نداشته باشد اگرچه به عنوان public در نظر گرفته می شود اما در پکیج های دیگر قابل دسترسی نخواهد بود.
توصیفگر private نشان می دهد که دسترسی برای عضو مورد نظر فقط در کلاسی که در آن تعریف شده است امکان پذیر می باشد. همچنین به غیر از این دو توصیفگر، protected نیز وجود دارد که نشان می دهد دسترسی برای عضو مورد نظر فقط درون پکیج فعلی (تعریف شده) امکان پذیر است و همچنین برای کلاس هایی که از کلاس آن ارث بری کرده اند.
جدول زیر نشان دهنده ی سطح دسترسی های مجاز برای هر توصیفگر می باشد :
