زمانی که کاربر از طریق مرورگر درخواستی را به سمت وب سرور ارسال می کند، مسئولیت نحوه ی پاسخگویی به آن درخواست از طرف وب سرور بر عهده ی شی app ی که در مرحله ی قبل ساختیم، قرار داده می شود.
حال شی app باید برای پاسخگویی به آدرس درخواست شده از کاربر پاسخ مناسبی را به سمت وب سرور و در نهایت کاربر ارسال نماید. بدین منظور تناظری بین آدرس های معتبری که قابلیت پاسخگویی از سمت وب سرور دارند و توابعی که توسط app باید فراخوانی شوند تا پاسخ ارسال شود باید وجود داشته باشد. مفهومی که این تناظر را ایجاد می کند route نام دارد.
بهترین راه برای معرفی یک route در فلاسک استفاده از دکوریتور app.route می باشد. درحقیقت این دکوریتور آدرسی که تابع برای آن فراخوانی می شود را معرفی می کند. برای اینکه این مفهوم را بهتر درک کنید مثال زیر را در نظر بگیرید:
@app.route(‘/‘)
def index():
return ‘<h1>Hello World!</h1>
در مثال بالا برای تابع index() یک آدرس مشخص می کنیم بدین منظور که هرگاه وب سرور درخواستی به آدرس ‘/‘ دریافت کرد باید این تابع را فراخوانی نماید. یعنی اگر این اپلیکیشن را روی وب سروری با آدرس www.example.com قرار دهیم و کاربری به آدرس www.example.com درخواستی ارسال کند تابع index() فراخوانی خواهد شد.
نتیجه ی که تابع بالا دارد در حقیقت response ای است که به سوی کاربر ارسال می شود.
توابعی مثل index() که در بالا مثال زدیم را توابع view می نامیم. دلیل این نام گذاری این است که مقدار بازگشت داده ی اینگونه توابع می تواند رشته هایی باشد که تگ های HTML را نیز شامل شود و هویت بصری سایت را نیز مشخص کند.
نکته دیگری که در مورد آدرس دهی توابع وجود دارد این است که این آدرس ها می تواند پویا باشد. یعنی به طور مثال اگر به آدرس فیسبوک شخصی خود دقت کرده باشید بصورت http://www.facebook.com/<your-name> می باشد، یعنی نام شما نیز جزیی از آدرس می باشد. دکوریتورها از اینگونه آدرس های پویا نیز پشتیبانی می کنند. مثال زیر را در نظر بگیرید :
@app.route(‘/user/<name>’)
def user(name):
return ‘<h1>Hello, %s!</h1>’ % name
قسمتی از آدرس که داخل <> می باشد قسمت پویای آدرس می باشد. پس آدرس هایی که قسمت ثابت این آدرس دهی را تطابق دارند به این تابع فرستاده می شوند. فلاسک بصورت خودکار قسمت پویای آدرس را به عنوان پارامتر ورودی به تابع ارسال خواهد کرد.
